معنی بالو محله - جستجوی لغت در جدول جو

بالو محله

لغت نامه دهخدا

(مَ حَلْ لَ)

نام محلی کنار راه رشت بآستارا میان پر سر و امیر محله در 83000گزی رشت

(لِ / لَ مَ حَلْ لَ)

طالش محله. دهی است که با ده سرهند، دیوشل را تشکیل دهند و بر سر راه لنگرود به لاهیجان قرار دارد، کوهستانی و مرطوب است. محصول آن چای، برنج، ابریشم و مرکبات و نان برنجی آنجا معروف است. رجوع به دیوشل شود

لغت نامه دهخدا

چالش محله

(لِ مَ حَلْ لَ)

موضعی است از ’یخ کش’ در ’اشرف’. (سفرنامۀ مازندران تألیف لوی رابینو ص 125)

لغت نامه دهخدا

طالش محله

(لِ مَحَلْ لَ)

نام محلی کنار راه رامسر و لنگرود میان دریا و کیاکلا در 526400 متری تهران. از نواحی نشتا (تنکابن) محسوب میشود. (سفرنامۀ رابینو ص 106). دهی جزء دهستان مرکزی بخش لنگرود شهرستان لاهیجان. در چهارهزارگزی جنوب باختری لنگرود. نزدیک راه شوسۀ لنگرود به لاهیجان. کوهستانی، معتدل مرطوب و مالاریائی. با340 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا برنج، چای، ابریشم و صیفی. شغل اهلی زراعت و نان برنجی پزی و پارچۀ ابریشمی بافی. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

گالش محله

(لِ مَحَلْ لَ / لِ)

دهی است از دهستان گلیجان شهرستان شهسوار، واقعدر 16 هزارگزی جنوب باختری شهسوار دامنه، هوای آن معتدل مرطوب مالاریائی. دارای 330 تن سکنه، شیعه، لهجۀ آنان گیلکی و فارسی. آب آن از رود خانه چالکرود، محصول آنجا چای، مرکبات و برنج، لبنیات. شغل اهالی زراعت و گاوداری، راه آن مالرو است. تابستان به ییلاق جنت رودبار میروند. بنای معصوم زادۀ آن قدیمی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3). و رجوع به سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 105 بخش انگلیسی شود

لغت نامه دهخدا

باش محله

(مَ حَلْ لَ)

دهی از دهستان خرق بخش حومه شهرستان قوچان که در 42 هزارگزی جنوب باختری قوچان واقع است. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر با 864 تن سکنه و آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و شغل مردمش زراعت و مالداری و قالیچه و کرباس بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

بالامحله

(مَ حَلْ لَ / لِ)

محلۀ بالا. کوی بالای هر آبادی. برابر محلۀ پائین یا پائین محله

لغت نامه دهخدا

بالامحله

(مَ حَلْ لَ)

از دهات سیاه رستاق تنکابن. و رجوع به ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 144 شود، مقام. مرتبه. رجوع به بالا شود در همه معانی

لغت نامه دهخدا

باغ محله

(مَ حَلْ لَ)

دهی است از دهستان خرق بخش حومه شهرستان قوچان که در 47 هزارگزی جنوب باختر قوچان واقع است. ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر و دارای 217 تن سکنه، آب آنجا از چشمه تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و بنشن و شغل مردمش زراعت و قالیچه بافی وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

شال محله

(مَ حَلْ لِ)

نام دهی است از دیه های اطراف تنکابن. (از سفرنامۀرابینو ترجمه فارسی ص 143). مخفف آن شل محله است

لغت نامه دهخدا

تالش محله

از توابع گیل خواران قائم شهر، از توابع زوار تنکابن

فرهنگ گویش مازندرانی

مازو محله

از توابع زوار تنکابن

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی بالو محله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما